Ένα χριστουγεννιάτικο δώρο που έρχεται νωρίς! Συναυλία των ANORIMOI! Την Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2023 στο Gagarin205.
30 Χρόνια Αποτυχίες έχουν ονομάσει το tour τους. Βρέθηκαν στα Χανιά το Νοέμβριο, και προ ολίγων ημερών στη Θεσσαλονίκη. Πλησιάζει λοιπόν κι η ώρα της Αθήνας, όπου χωρίς support, ανακοινώθηκε τρίωρη συναυλία. Θα χρειαστεί καλή προετοιμασία, να φάμε κεφτέδες και να μελετήσουμε το Kama Sutra. Όχι, αυτό ίσως όχι…
Με τους Ανώριμους λοιπόν ξεκινά η ιστορία από κάποιο κινητό στο οποίο βρέθηκε Ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Νίντζα. Ενδεχομένως μέσω υπερύθρων, μπορεί βέβαια και bluetooth – εποχές ε; Ίντερνετ απέκτησε το σπίτι αργά, οπότε το ερέθισμα έμεινε κι έγινε ξανά αναζήτηση μετά από κάποια χρόνια. Εν πάση περιπτώσει, “Τι είν’ τούτο;!” σκέφτηκα κι ακούγοντάς το ξανά και ξανά το γέλιο δεν έπαυε. Προστάτης αδυνάτων… και χοντρών!
Από την ταινία δε θυμάμαι γρυ εν τω μεταξύ…
Και κάπως έτσι πλάθεται μια προσωπικότητα που απολαμβάνει τη μουσική και μειδιά με τους στίχους, αν όχι ξεκαρδίζεται στα γέλια. Γιατί οι ANORIMOI μιλούν με καυστικό τρόπο για πράγματα τα οποία ισχύουν. Σατιρίζουν επιτυχημένα – ή αποτυχημένα; – κι όποιος κατάλαβε, δεν κατάλαβε…
Οι μέρες πλησιάζουν, κι ένα ποτ πουρί της δισκογραφίας τους από τα έξι albums τους θα ηχήσει στα Θυμαράκια. Θα διαπραχθεί Κωλοκαύτωμα!
Συνεχίστε να διαβάζετε, γιατί ο φίλος Μανώλης Παπαντωνίου συνεχίζει το αφιέρωμα!
by Danai D. Gouta
ANORIMOI… Ένα όνομα, μία ιστορία, μία τζατζίκι, μία πατάτες….
Λοιπόν δεν ξέρω τι έχει γράψει η συναδέλφισσα Δανάη στο προηγούμενο μέρος του αφιερώματος και κατά πάσα πιθανότητα δε με ενδιαφέρει κιόλας – μην το διαβάσεις αυτό αρχισυντάκτρια, εγώ σ’ αγαπάω, σε πήγα και AthensCon – κι επειδή το αφιέρωμα μιλάει για μία ειλικρινά κωμική μπάντα έτσι κι εγώ θα πω τη γνώμη μου. Ειλικρινά. Όχι κωμικά. Σας μοιάζω για κωμικός; Σοβαρός άνθρωπος είμαι…
Λοιπόν, φάτε καλά, πιείτε αναψυκτικό τύπου κόλα και ετοιμαστείτε να ταξιδέψουμε στο μακρινό 2005… Τότε εγώ ήμουνα ένα μικρό μεταλλάκι, νεούδι θα έλεγε κανείς, που έκανε τα πρώτα του βήματα στον σκληρό χώρο των social media και δη στο τότε κυρίαρχο, το myspace (ναι έκανα και την τρίτη δόση του εμβολίου σκάστε)….
Εκεί λοιπόν μέσα στα άδυτά του γνώρισα πολλά άτομα – με μερικά είμαστε, αν όχι φίλοι ακόμη, καλοί γνωστοί – και μέσω αυτών έμαθα για μία υπερκαλτίλα που λεγόταν “Ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Νίντζα”… Το soundtrack με είχε κερδίσει τολμώ να πω, αλλά το άφησα να περάσει στο ντούκου.
Φαστ φόργουορντ κάνα χρόνο μετά, έχω πιάσει την πρώτη μου δουλειά γραφείου, που μου άφηνε και αρκετό χρόνο ξυσίματος στα ιντερνετς. Γνώρισα λοιπόν που λέτε εκεί μέσα στο myspace δύο παιδιά που ήταν κολλημένα με τους Manowar. Εγώ εν τω μεταξύ δώσε μου άτομα κολλημένα με τους Manowar και πάρε μου την ψυχούλα, μπορώ να τους κοροϊδεύω μέχρι να πεθάνω. Το οποίο μόλις διαβάσουν το αφιέρωμα οι ANORIMOI δε θα αργήσει να γίνει φαντάζομαι…
Πάνω στην κοροϊδία και στον χαβαλέ μαθαίνω ότι ο ένας είναι ο Τραμπάκουλας. Ε και δεν τον ήξερα… Τι πιο λογικό; Ρώτησα “Ποιος είναι ο Τραμπάκουλας ρε παιδιά;”. Έτσι μου κάνανε πάσα – διαδικτυακή – τον πρώτο τους δίσκο. Το “Kings Of Feta”. Πάω στοίχημα ότι ο Τραμπάκουλας ΔΕΝ το θυμάται αλλά φίλε εκείνη τη μέρα μου άλλαξες τη ζωή. Τίποτα δεν ήταν ποτέ ξανά το ίδιο.
Από τότε και μέχρι τώρα, σχεδόν σε όλη μου την ενήλικη ζωή είμαι φαν τους. Και μεγάλος φαν τους. Ακούω Stoner και ANORIMOI ξέρω ‘γω. Αυτά είναι τα είδη μουσικής που ακούω. Οπότε αφού κάναμε αυτόν τον πρόλογο πάμε να δούμε τι σημαίνει να ακούς ANORIMOI.
Ο πρώτος δίσκος ήταν το πρελούδιο μιας επικής ιστορίας επικών διαστάσεων που οδήγησε σε επική συνέχεια. Δεν ξέρω αν τόνισα επαρκώς το επικό. Επικό λοιπόν. Το Kings Of Feta σε παίρνει από τον λαιμό και σε οδηγεί σε σκοτεινά μονοπάτια όπου το χιούμορ είναι ο μόνος φάρος παρηγοριάς για να τα βγάλεις πέρα. Η καλύτερη αρχή του έπους- είδατε τι έκανα εδώ έτσι; – αλλά μόνο μία ψιχάλα σε σχέση με το τι έχει να ακολουθήσει.
Η ιστορία ενός καταραμένου και χτυπημένου από την μοίρα κατοίκου της Μέσης Ανατολής που, αφού χωρίζει, του πέφτει ένας ναός στο κεφάλι και τον καταριέται μία γριά, μένει κι αγάμητος. Που ήταν εξαρχής αλλά δεν έχει σημασία αυτό. Αγαπημένο κομμάτι του δίσκου το “Φαινυλαλανίνη” που νομίζω ότι είναι ένα γλυκαντικό γιατί πίνω καφέ με ζαχαρίνη και κάθε φορά το πρωί στη δουλειά ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ έφτιαχνα καφέ και τραγούδαγα “φαινυλαλανίνηηηηη”… Προφανώς έχει το χιτάκι “Καριόλα” αλλά εδώ δεν είμαστε για τα χιτάκια, είμαστε πιστοί οπαδοί.
Τον δεύτερο δίσκο τον περίμενα όπως τα γιουβαρλάκια της μάνας μου. Όταν κυκλοφόρησε, από τη Warner παρακαλώ – ακόμη θυμάμαι το βιντεάκι που είχαν γυρίσει για τα δικαιώματα με τη μεγάλη δισκογραφική – βγήκε από το cd player μου νομίζω μετά από 5 ή 6 μήνες. Είχα πάει διακοπές με την τότε κοπέλα μου και το ακούγαμε σε όλη τη διαδρομή στο repeat από όταν φύγαμε μέχρι όταν γυρίσαμε. Με χώρισε. Συνέχισα να το ακούω για το υπόλοιπο καλοκαίρι. NO REMORSE!!!
Στα του δίσκου… Λέγεται “17 Κατσαρίδες”. Αλλά έχει 13 κομμάτια συν ένα μπόνους τρακ. ΤΟ ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ ΑΥΤΟ, έπρεπε να είχε 17. Φτου σας, τα λεφτά μας πίσω. Καταρχάς έχει μέσα το “Στο Πρώτο Ραντεβού”. Θέλετε να πω κι άλλα; Νταξ’ θα πω.
Έχει μέσα δύο τραγούδια από τα παλιά (“Ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Νίντζα”, και το “Ο Τραμπάκουλας είναι ο Άγιος Βαλεντίνος”), η παραγωγή είναι στα ύψη, οι ANORIMOI έχουν όρεξη, ακούγεται το ίδιο φρέσκος και ζωντανός – σα φέτα που βάφτισες ροκφόρ – τώρα όπως και τότε. Αγαπημένο του δίσκου η μπαλάντα “Καλύτερα Πρεζάκι”… Χιτάκι το είπα παραπάνω.
Τρίτος δίσκος μόλις έναν χρόνο μετά. “Καλά Να Πάθεις” λοιπόν και εδώ έρχεται για εμένα η πρώτη σφαλιάρα. Άκουσα τον δίσκο και δεν μου άρεσε στην πρώτη ακρόαση. “Ωπα ρε μαν εσύ δεν ήσουν φαν και τέτοια” θα μου πείτε. ΦΛΩΡΟΙ! Ο σωστός ο φαν, πρέπει να πάρει την απόστασή του, να δει τα ίνδαλμά του με καινούριο μάτι και να κρίνει. Ναι ο δίσκος δεν μου άρεσε κατευθείαν όπως οι πρώτοι δύο. Πλέον είναι από τους αγαπημένους μου. Όχι των ANORIMOI, γενικά στο metal. Άλλωστε όλοι οι δίσκοι τους είναι 9,5/10. Ένας concept δίσκος με ξεκάθαρα κοινωνικό μήνυμα και άπειρες δόσεις χιούμορ. Αλλά το 2009 ρε φίλε εγώ άκουγα άλλα πράγματα και ήμουν πολύ “χωμένος” στη φάση και σε πολύ φάση αν κατάλαβες τη φάση… Το τρίτο μου μάτι ήταν λίγο κλειστό. Και κόκκινο θα έλεγε κανείς.
Λοιπόν είναι δισκάρα ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ. Τρέξτε τώρα να τη βάλετε να την ακούσετε. Αγαπημένο του δίσκου το “Ρασοφόρος Κέρβερος”… Αν δε θυμάσαι ή δεν ξέρεις τι σημαίνει “Βατοπέδι” σε φθονώ… Χιτάκι μάλλον το “Kama Sutra”. Ή το “Η Χειρότερη Μέρα Ever”. Και τα δύο τα σπάνε να πάτε να τα ακούσετε.
Πέρασαν τέσσερα χρόνια μέχρι να βγει επόμενος δίσκος. Πάθαμε στερητικά. Αλλά εν τέλει βγήκε. Και από το πρώτο κομμάτι του «Αποβλάκωσιc» έρχεται η αγαλλίαση. Η θαλπωρή της οικειότητας. Το νόμπελ αγάπης. Αααααχ… Τώρα που παίζει στα αυτιά μου αυτός ο δίσκος και δεν ξέρω αν γνωρίζω τόσες λέξεις για να μιλήσω για το μεγαλείο του. Δυνατός, σκληρός, με άπειρο χιούμορ ΑΝΩΤΕΡΗΣ ποιότητας από τα προηγούμενα, χαζό και έξυπνο ταυτόχρονα. Έχω γράψει τις λιγότερες λέξεις για αυτόν τον δίσκο αλλά ειλικρινά είναι ΔΙΣΚΑΡΑ. Δεν μπορώ να το πω αλλιώς. Αγαπημένο του δίσκου το “Κακό Παιδί”. Χιτάκι το “Το Μέγεθος Μετράει”.
Φτάσαμε στον τελευταίο δίσκο Κώλαση – μέχρι τον επόμενο, έχω inside πληροφορίες ότι θα βγει. Πέρασα covid με αυτόν το δίσκο. Και καραντίνα. Και μετά ξανά covid.
Γενικά έχω κολλήσει πολλές φορές covid. Αλλά ξέρετε με τι άλλο έχω κολλήσει; ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΔΙΣΚΟ. Ξεκινάει απίστευτα δυνατά με το 12000 Πόδια και μετά ακολουθεί ο ένας υπερκομμάταρος πίσω από τον άλλον. Οι συνθέσεις και οι ενορχηστρώσεις είναι σεμιναριακού επιπέδου, οι στίχοι πιο αστείοι από ποτέ. Δεύτερες φωνές, χορωδίες, στίχοι που δεν μιλάνε μόνο για σεξ και σκατά – μιλάνε και για αυτά. 11/10 ο δίσκος. Αγαπημένο του δίσκου “Το Πέος της Παρηγοριάς” ή το “Κθούλου”. Χιτάκι ΟΛΟΣ Ο ΔΙΣΚΟΣ.
Ξέρετε τι είναι οι ANORIMOI; Η μπάντα που θα σου έχουν σπάσει τα νεύρα – κι όχι μόνο – στη δουλειά, θα μπεις στο αμάξι να φύγεις, θα βάλεις να τους ακούσεις και θα σου περάσουν όλα ρε φίλε. Αυτό είναι. Είναι σχεδόν καταλύτης κακής διάθεσης. Δεν μπορώ να τους περιγράψω κάπως αλλιώς. Μία μπαντάρα που θα έχουμε τη χαρά να τους δούμε live στις 22/12 στο Gagarin.
ANORIMOI ANORIMOI ΕΜΕΙΝΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ!!!!!
by Manolis Papantoniou
Και για να μη λέτε, είμαστε φανς με αποδείξεις:
Προπώληση εισιτηρίων ηλεκτρονικώς στο more.com
Τιμή Εισιτηρίου : 12€ και 15€ στο Ταμείο
Πόρτες: 20:00
Έναρξη: 20:30