Η τελευταία ημέρα του Νοεμβρίου έκλεισε με ένα πολύ ωραίο γεγονός, το Guitar Experience. Στο – γεμάτο – Piraeus Club Academy οι Ειρήνη Κετικίδη, Φώτης Δεληνικόλας, Φοίβος Ζαχαρόπουλος και Κώστας Φοίτος με τις μπάντες τους μας μάγεψαν.
Πρώτος στη σκηνή ανέβηκε ο Φοίβος Ζαχαρόπουλος. Ξεκινώντας δυναμικά, μας παρέσυρε με τις μελωδίες του. Επί σκηνής συνέδραμαν και πνευστά για να απογειώσουν το αγαπημένο Schumann Resonance. Κάνοντας κι ένα μικρό medley με Rage Against The Machine και Dream Theater – αν αναγνώρισα καλά δηλαδή – έβαλε τα θεμέλια για μια πολλά υποσχόμενη συνέχεια. Ο Φοίβος έπαιξε και με την κιθάρα η οποία και κληρώθηκε στο τέλος της συναυλίας.
Εν συνεχεία, το stage ανήκε στον Βίκινγκ της παρέας, τον Κώστα Φοίτο. Ο λιγομίλητος καλλιτέχνης ήλθε, είδε και νίκησε. Δε χρειάζονται πολλά λόγια άλλωστε, για τη μουσική ήρθαμε. Η εμφάνιση του οδήγησε σε metal μονοπάτια το κοινό με djent στοιχεία κι ομολογουμένως δεν πέρασε απαρατήρητη. Το τελευταίο του κομμάτι το αφιέρωσε σε φίλο του που μας άφησε νωρίς.
Η Ειρήνη Κετικίδη εμφανίστηκε τρίτη κατά σειρά, κι αν δεν είχαμε παθιαστεί πριν, μας «ξύπνησε» τότε. Με μπρίο λοιπόν η Ειρήνη του ‘δωσε και κατάλαβε. Ούσα εκφραστικότατη και με την κιθάρα της να παίρνει φωτιά, ήταν σα να έδωσε στίχο στα κομμάτια της, με τους μορφασμούς του προσώπου της. Είχαμε και την τύχη να ακούσουμε τη full version του ενός μηνός Maggots, όχι το «radio edit» όπως έσκασε ως πρόχειρος χαρακτηρισμός στο μυαλό.
Τελευταίος, και σε καμία περίπτωση καταϊδρωμένος, ανέβηκε ο Φώτης Δεληνικόλας στην σκηνή. Η ώρα ήταν 23:15, μα ουδεμία σημασία είχε. Σχεδόν σε κάθε κομμάτι άλλαζε και κιθάρα σα να μας έλεγε «Κοιτάξτε τι μπορώ να κάνω και με αυτήν την κούκλα!», λες και δεν θα έκανε παπάδες ούτως ή άλλως. Το Raindrop μας έδωσε μια άλλη οπτική στην ζωντανή εκτέλεσή του, μιας και μας είχε εκμυστηρευτεί στη συνέντευξη πως είχε γραφτεί λίγο καιρό αφότου έχασε τη γιαγιά του. Οπότε λαμβάνει κανείς με διαφορετικό τρόπο το μήνυμα.
Πότε ξεκίνησε η συναυλία, πότε έφθασε στο τέλος της, απορίας άξιο. Παραμείναμε στο Piraeus Club Academy για να παρακολουθήσουμε την κλήρωση. Δύο πετάλια και μία κιθάρα κληρώθηκαν και τα έλαβαν τρεις τυχεροί. Προσεγμένη κι ωραία κίνηση, η οποία μόνο θετικώς μπορεί να λειτουργήσει στην ενασχόληση με το υπέροχο αυτό μουσικό όργανο!
Παρατηρήσαμε πως αρκετοί μουσικοί τίμησαν το event, και κατ’ επέκτασιν τους τέσσερεις καλλιτέχνες που ανέβηκαν στην σκηνή. Το συναίσθημα του να βρίσκεσαι στο κοινό μαζί με αγαπημένους κι αξιόλογους καλλιτέχνες, που κι εκείνους τους παρακολουθείς επί σκηνής, είναι ικανοποίησης και χαράς.
Το κοινό δεν είχε τον ενθουσιασμό που θα έπρεπε, και κάποιες στιγμές, η απόλυτη ησυχία ήταν λίγο αμήχανη. Βέβαια ο προσεγμένος φωτισμός, ο καλός ήχος κι η αγάπη για την μουσική εκμηδενίζουν τυχόν τεχνικά προβλήματα κι όποιες άλλες αμήχανες στιγμές. Όλοι όσοι συμμετείχαν στο γεγονός αυτό και το έκαναν πραγματικότητα αξίζουν ένα «Μπράβο!», καθώς αφορά σε μία προσπάθεια η οποία οφείλει να γίνει θεσμός.
Το μυαλό είναι κοντά, και τα χέρια ακόμα κοντύτερα, στο να αγγίξουν ξανά την σκονισμένη κιθάρα, τις καταχωνιασμένες σημειώσεις, μία πένα, το κουρδιστήρι. Να θυμηθείς τα ακόρντα και να σιχτιρίσεις που την παράτησες.
Αλλά πρώτα, μάλλον θα πρέπει να αλλάξεις χορδές…