Η 2η Κυριακή του Νοεμβρίου φύλαγε μια ιδιαίτερη έκπληξη εκεί, στις γειτονιές του Κυττάρου.
Σε cosy ατμόσφαιρα και με διάθεση γιορτινής επετείου, συναντηθήκαμε με τους Threshold, αφού έστρωσαν το έδαφος οι δικοί μας (βρε, μήπως είναι τελικά “δικοί τους” τόσες φορές που τους έχουν κάνει support;) The Silent Wedding.
Κρίνοντας από τον κόσμο που ήταν ήδη συγκεντρωμένος μέσα και έξω από το venue, οι The Silent Wedding, έδωσαν για ακόμη μια φορά μια εκρηκτική παράσταση και προθέρμαναν το ήδη “ψημένο” κοινό. Όταν άλλωστε το κάνεις τόσο συχνά, έχεις ήδη αναπτύξει μια ιδιαίτερη χημεία τόσο με τον κόσμο σου, τον κόσμο του επόμενου συγκροτήματος, για να μην πω μεταξύ σας, που είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις κανείς το για “ποιόν” παίζεις.
Σαρώνοντας τον αέρα του Κυττάρου σαν να τους ανήκει η σκηνή, φρόντισαν να επιδείξουν τη μουσική τους δεινότητα. Ελπίζουμε να καταφέρουμε να τους απολαύσουμε και σε δίκη τους σκηνή ως headline κάποια στιγμή στο μέλλον.
Τηρώντας το χρονοδιάγραμμα, κατέβηκαν από τη σκηνή σε κάτι λιγότερο από μία ώρα δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο για την ετοιμασία των επόμενων.
Οι Threshold ανέβηκαν στη σκηνή με το μελωδικό τους τσαμπουκά, ανοίγοντας με το Haunted. Ο κόσμος συγκεντρώθηκε πιο στενά από κάτω και μέσα σε χειροκροτήματα και επιθυμίες τους οδήγησε ως το μελωδικότερο Domino Effect. Βλέποντας τους για πρώτη φορά live μου άφησαν την αίσθηση ότι πρόκειται για την διασταύρωση των Bon Jovi με τους Stratovarius, αν και τα περάσματα σε πιο doom στοιχεία ήταν εμφανή ήδη στο Long Way Home.
Αλλά τελικά αυτή είναι και η γοητεία τους σαν συγκρότημα. Δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο το ύφος τους (ναι, οκ, προφανώς αυτό είναι το progressive) αλλά με πολλή τόλμη και μαεστρία καταφέρνουν να συνθέσουν μελωδίες που ξαφνιάζουν και είναι μουσικά άρτιες.
Τα στοιχεία αυτά είναι που έχουν δώσει αυτή τη διάρκεια στους Threshold και έχουν “χαρντρώσει” το κοινό τους γύρω από κάθε τους νέο εγχείρημα. Γεγονός που έμελλε να αποδειχθεί και με τα τραγούδια από το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους “Dividing Lines” το οποίο διατηρεί το τεχνικό παιχνίδι του progressive πυρήνα τους ενώ το έχουν ντύσει με τα κτηνώδη drums του “Vegan Demon” drummer τους Johanne James και έχουν μεστώσει τον ήχο με το μπάσο του Steve Anderson. Το συγκεκριμένο άλμπουμ έπαιξαν εκτός από τα “Haunted” και “Domino Effect“, το “Defence Condition” , ”Silenced“, “Let It Burn” και στο encore το υπέροχο “King of Nothing“.
Και τελικά αυτό ήταν ακριβώς που περίμενε το κοινό. Μία αξιοσημείωτη στιγμή όταν τραγούδησαν το “The Shire 2“, το οποίο, οφείλω να ομολογήσω, ότι έφερε στο νου μου σκηνές από τις δεκάδες συναυλίες των Blind Guardian και τον τρόπο που ο κόσμος ανέμενε το The Bard’s Song.
Έξι χρόνια αργότερα οι Threshold ήρθαν να επαναλάβουν την επιτυχία του 2017 και να θυμίσουν τον λόγο για τον οποίο είναι τόσο ιδιαίτερα αγαπητοί στο Ελληνικό κοινό. Η ευχή εδώ είναι να μην κάνουν άλλα έξι χρόνια για να έρθουν και η μέρα αυτή να μην είναι Κυριακή.
by Stella Christina Manolioudaki