Σάββατο βράδυ στο Gagarin με χαλαρό μπυράκι πριν το λάιβ.
Χωρίς support act, 10 το βράδυ ανεβαίνουν στη σκηνή οι Converge με τελείως άμεσο τρόπο, χωρίς τυμπανοκρουσίες και με το ζεστό καλωσόρισμα του κοινού ξεκινούν να κάνουν αυτό που τόσο καλά ξέρουν.
Ben Koller στα τύμπανα σε σεμιναριακού επιπέδου παιχτήρι, μας δίνει να καταλάβουμε ότι το πάρτι μόλις ξεκίνησε, Nate Newton να οργώνει το μπάσο και να τα δίνει όλα με την παρουσία του και με τον Kurt Ballou να καρφώνει συχνά την κιθάρα στις καμπίνες και να μας χαρίζει σοβαρό ηχοτοπίο.
Εναλλάξ οι ρόλοι στα μικρόφωνα με πρωταγωνιστή προφανώς τον Jacob Bannon να εκτοξεύει καφρίλα και συναίσθημα. O ήχος της μπάντας από το πατάρι ερχόταν συμπαθητικά στον πάνω όροφο του Gagarin και κυριαρχούσε του pa, ενώ κάτω έπαιξε ζόρι ακριβώς λόγω της ηχοληψίας.
Δεν θεωρούσα ποτέ τον εαυτό μου φανατικό οπαδό της μπάντας ή του ήχου αυτού (κυρίως επειδή ακούγοντας hardcore το μυαλό μου πάει κατευθείαν στους Black Flag), αλλά! Δεν θα κρύψω ότι η μπάντα μου ‘δωσε και κατάλαβα γιατί το Gagarin ήταν γεμάτο, γιατί το κάνουν τόσο καλά και τόσα χρόνια και γιατί όσο οι μέρες κυλούν μετά το λάιβ τσεκάρω την πορεία της μπάντας ακούγοντας δίσκους τους.
Μετά από αυτή τη συναυλία, οι Converge αποδεικνύουν πως έχουν το expertise κι ενός καλού studio album, αλλά και του σωστού live, με κέφι κι επικοινωνία με το κοινό που τους λατρεύει.
by Vasilis K.