Πρώτη ημέρα φθινοπώρου κι ανάβαση στον Λυκαβηττό. Όχι όμως για μια απλή βόλτα, ανεβαίνουμε πλήθος για να δούμε τους Villagers Of Ioannina City! Πολλά αυτοκίνητα δεν ανεβαίνουν πλέον για μείωση συμφόρησης, κι υπήρχε αναμονή για λεωφορείο, όπως είχε ανακοινωθεί.
Φθάνοντας λοιπόν στο Θέατρο, ο χώρος έχει αναδιαμορφωθεί κι η πρόσβαση αμαξιδίων γίνεται εύκολα. Κάτι θετικό, μιας και τα ελληνικά δεδομένα είναι συνήθως…της ταλαιπωρίας.
Το κοινό έχει μοιραστεί και κοντά στην σκηνή αλλά και πολλοί επιλέγουν να καθίσουν στο αμφιθέατρο. Όλα είναι έτοιμα κι επικρατεί η λεγόμενη ηρεμία πριν την καταιγίδα.
Κι όταν η ώρα φθάνει, οι V.I.C. ανεβαίνουν στην σκηνή, κι αρχίζει ο χαμός! Δυόμιση ώρες λοιπόν «από τα βουνά της Ηπείρου στο βόθρο της Αθήνας», όπως είπε κι ο Αλέξης Καραμέτης, γίναμε μάρτυρες του ταλέντου των Γιαννιωτών.
Villagers Of Ioannina City, Live at Lycabettus Theatre
©2023, Danai D. Gouta
Πολύ προσεγμένα visuals καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας, με μηνύματα να εμφανίζονται στις οθόνες κατά τις παύσεις των τραγουδιών, προσέδωσαν διαφορετικό χαρακτήρα στο γεγονός. Εκείνο που σε έκανε να ανατριχιάζεις ήταν το πώς συνδύασαν τα καταστροφικά συμβάντα στη χώρα μας. Ο θεατής ”κινείται” σε ράγες τραίνου, βρέχει συνεχόμενα κι έντονα, και ταυτοχρόνως ο ουρανός είναι κατακόκκινος σα στο βάθος να μαίνεται πυρκαγιά. Ήτοι, το δυστύχημα τον περασμένο Μάρτιο στα Τέμπη, οι πυρκαγιές που μαστίζουν πολλά χρόνια τον τόπο τούτο, κι οι πλημμύρες που παρασέρνουν τα πάντα. Μετρούμε νεκρούς οργανισμούς, ανθρώπους, πανίδα και χλωρίδα, και κράτος πουθενά…
Παρ’ όλα αυτά τα στενάχωρα, που καλώς κάνουν και δε μας αφήνουν να ξεχάσουμε, η συναυλία κύλησε με πολύ κέφι. Παιδιά υποστήριξαν με τις φωνές τους στο For The Innocent τραγουδώντας “I will follow you to the end of the road, we will finally come to the Age of Gold“, λαμβάνοντας θερμότατο χειροκρότημα από όλους.
Και μιας και πλέον για να λησμονήσουμε κάποιον/κάποια πίνουμε και κρασί και ρακή, μεθύσαμε με το κλαρίνο, αυτό το φανταστικό μουσικό όργανο. Βιρτουόζος ο Κωσταντής Πιστιόλης, σε μετέφερε σε όρη και απέραντο πράσινο. Η διαπίστωση είναι η εξής: το κλαρίνο είναι το όργανο του Έλληνα κι όχι το μπουζούκι.
Villagers Of Ioannina City, Live at Lycabettus Theatre
©2023, Danai D. Gouta
Σαφώς και τα Zvara και Karakolia είναι τα κομμάτια που θα ξεσηκώσουν τους πάντες, ενισχύοντας το αίσθημα για πράξεις και ριζικής αλλαγής του ελληνικού status quo. Θα έρθει η ώρα που θα πιάσουμε τα γιοφύρια…
Με τούτα και μ’ εκείνα, το πολυαγαπημένο St. Triad δεν ακούστηκε. Χαλάλι, άλλωστε δεν υπάρχει άνθρωπος που να πέρασε άσχημα. Ήταν μια ωραία βραδιά που έληξε με κατάβαση του Λυκαβηττού και μία πρέπουσα ”επίσκεψη” σε ταβερνάκι για φαγητό, κρασάκι….και ρακή.
by Danai D. Gouta