Οι Rammstein επανήλθαν μετά από 14 χρόνια στην Αθήνα. Το European Stadium Tour έχει ως προορισμό και την πόλη μας, και μαζί τους ήταν στο Ο.Α.Κ.Α. και το πιανιστικό ντουέτο των ABÉLARD. Ένα φανταστικό show που δεν άφησε κανέναν ανικανοποίητο.
Ο κόσμος συνέρεε στον χώρο του Ο.Α.Κ.Α. υπό της ηχογραφημένης μουσικής των Rammstein – για να εγκλιματιζόμαστε – κι ο ήλιος έδυε σιγά σιγά. Η κεντρική σκηνή έστεκε με τον εξοπλισμό της και το τι θα ακολουθούσε δύσκολα το φανταζόμασταν. Στις 19:30 οι ABÉLARD ανέβηκαν σε μία δεύτερη υπερυψωμένη σκηνή – πλατφόρμα μέσα στο πλήθος, συστήθηκαν και τα πιάνα ήχησαν.
Το ντουέτο μας συνεπήρε. Αναρωτιόμασταν πώς είναι εφικτό τέτοια δυναμικά κι έντονα κομμάτια να εναρμονιστούν σε μια ηρεμία που βγάζει ο ήχος του πιάνου. Πώς ένα κλασσικό όργανο καταφέρνει να αποτυπώνει τόσο φυσικά τη “μεταλιά”. Πραγματικά μαγευτικό. Η γαλλική φινέτσα συναντούσε την γερμανική ευρωστία.
Σαρανταπέντε λεπτά πέρασαν σα νερό κι οι ABÉLARD αφότου μας ευχαρίστησαν κι υπενθύμισαν πως ο νέος τους δίσκος είναι διαθέσιμος στο merch, μας αποχαιρέτησαν. Εντυπωσιακές στην απλότητά τους.
Οι Rammstein κατέφθασαν από τα ψηλά. Από μια εξέδρα οι έξι μουσικοί κατέβηκαν να τους υποδεχτούμε κι αφότου έλαβαν θέσεις, τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Μια συναυλία των Rammstein δεν είναι μόνο μία συναυλία. Είναι show, είναι εμπειρία ζωής για οποιονδήποτε ακούει μουσική, όχι μόνο metal. Κομφετί, φλόγες, σκετς με θεατρικότητα, όλα είναι μέρος της εμπειρίας αυτής. Το κάθε μέλος της μπάντας είναι showman, ο καθένας με τον τρόπο του, κι η μπάντα σαν σύνολο παραμένει δεμένη. Τίποτα δεν είναι παράταιρο, κι αυτό αποδεικνύει πώς έρχεται η επιτυχία.
Ο ήχος ακουγόταν κρύσταλλο, το setlist περιλάμβανε κομμάτια τα οποία προφανώς είναι ξεσηκωτικά, όπως το Links 2 3 4, το Du Riechst So Gut, το Deutschland κι άλλα. Αχ να ακούγαμε και το Te Quiero Puta! Στην εκτέλεση του Sonne το πλήθος ακολουθούσε στην γερμανική γλώσσα. Μαγευτικό! Το Engel το ερμήνευσαν μαζί με τις ABÉLARD στα πιάνα στην δευτερεύουσα σκηνή περιτριγυρίζοντάς τες, και κατά το τέλος του κομματιού, με crowdsurfing σε πλαστικές βάρκες επέστρεψαν στην κεντρική σκηνή.
Ευτυχώς ήταν μια δροσερή βραδιά, γιατί κάθε φορά που εκτοξεύονταν φλόγες καιγόμασταν. Η συναυλία έκλεισε με το Adieu, κατάλληλο κομμάτι ομολογουμένως, αφήνοντας ένα γλυκόπικρο συναίσθημα. Το συναυλιακό καλοκαίρι ξεκίνησε πολύ δυνατά, και το να φανεί κάποιο επόμενο live αντάξιό του, θα είναι δύσκολο.
Adieu, Goodbye, Auf Wiedersehen…
by Danai D. Gouta