Το Σάββατο ξεκίνησε με πολλή χαρά. Η μέρα που θα εμφανίζονταν οι Amorphis στην σκηνή του Fuzz Live Music Club με Sólstafir και Lost Society έφτασε!
Σε ένα mood αντίστροφης μέτρησης – άλλωστε από τον Mάιο ξεκίνησε το countdown, βρισκόμαστε πλέον μπροστά από τις πόρτες του Fuzz. Όλοι χαλαροί, η γνωστή ηρεμία πριν την καταιγίδα…
To fan club των Lost Society είχε πιάσει το κάγκελο, κι αδημονεί για την εμφάνισή τους. Δεν είναι άλλωστε κι οι μόνοι. 19:50 νταν ξεκινά η συναυλία! Το συγκρότημα βγάζει πολλή ενέργεια και ξεσηκώνει από το πρώτο λεπτό! Ο τραγουδιστής Samy Elbanna με τα εντυπωσιακά του στραφταλιζέ παπούτσια ήταν ακούραστος, επικοινωνούσε με το κοινό συνεχώς. Ήταν ομολογουμένως μία πολύ καλή αρχή!
Εν συνεχεία, Sólstafir… Όπως και στους δίσκους τους, έτσι και στα live τους, βγάζουν ένα περίεργο συναίσθημα. Είναι δύσκολο να περιγραφεί. Είναι σα να έχουν καταλάβει πώς είναι ο πόνος του διπλανού τους, και το έχουν κάνει νότες. Αλλά, με έναν δικό τους, μοναδικό τρόπο.
Από την ψυχεδέλεια που βγάζουν σε κάθε τους κομμάτι, τη μία σε “ρίχνουν”, την άλλη σε “ανεβάζουν”. Δεν έχεις ιδέα τι λένε οι στίχοι, αλλά σε κερδίζει τόσο πολύ η μουσική, που απλώς το οτιδήποτε άλλο, περιττεύει… Ο Aðalbjörn Tryggvason θα έλθει σε επαφή με το κοινό, στην κυριολεξία. Σχεδόν κατεβαίνει από τη σκηνή για να κάνει χειραψία με όσους περισσότερους μπορεί. Είναι εντυπωσιακό το πώς το επιζητεί. Κι είναι από τους λίγους καλλιτέχνες που κοιτούν πραγματικά τριγύρω το κοινό και κάνουν focus σε μεμονωμένους ανθρώπους. Απίστευτο…
Η ώρα 22:30, κι οι Amorphis εμφανίζονται επί σκηνής! ΤΙ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ ΧΑΡΑ! Τα κεφαλαία είναι το λιγότερο που μπορεί να ειπωθεί σε γραπτό λόγο. Πόσα θαυμαστικά, κεφαλαία, και πάλι δε θα αρκούν για να γίνει αντιληπτό το συναίσθημα!
Υπάρχει κι ένα απωθημένο με τον Tomi Joutsen, ήταν πλέον τόσο κοντά, στην Ελλάδα, κι όχι στην Φινλανδία, βλέπε εδώ. Φορώντας ένα μπλουζάκι Sólstafir και με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, παρακολουθούσαμε με δέος.
Ο ενθουσιασμός του κοινού ήταν εμφανής, κατ’ αρχάς, το Fuzz είχε γεμίσει! Νοέμβριος μήνας, κι ο κόσμος ζεσταίνεται, χρειαζόταν ψύξη ο χώρος για να αντέξεις. Τουλάχιστον μπροστά, οι πίσω συνήθως είναι πιο χαλαροί. Το Bad Blood το έπαιξαν – PERKELE NAI!, κι ομολογουμένως, και το Into Hiding ξύπνησε αισθήματα νοσταλγικά.
Οι Amorphis πραγματικά είναι βιρτουόζοι, ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Το στυλ τους είναι διακριτό κι οι αλλαγές που έχουν κάνει ανά τα χρόνια στις συνθέσεις τους, δένουν πολύ καλά και το live ήταν ένα χάρμα! Κι οφθαλμών, μα κυρίως…ώτων! Άψογοι, πραγματικά άψογοι!
Ομολογουμένως, πάντα περιμένεις αυτό το “κάτι παραπάνω”, να κάνουν μια εξαίρεση και να παίξουν κάτι ακόμα. Δεν πειράζει, ήταν φανταστικοί. Κατά την έξοδο σταθήκαμε στο merch, και δυστυχώς αποθαρρυνθήκαμε από τις τιμές. Μένουν οι στιγμές βέβαια, μα ένα μπλουζάκι με tour dates θα ήταν η “βούλα” της συναυλίας.
Εξαιρετική συναυλία, όλοι όσοι βρίσκονταν στο tour αυτό ήταν εκπληκτικοί!
Mahtavaa, Amorphis! Kiitos!
by Danai D. Gouta