Στην ανακοίνωση του event έλεγε ότι οι πόρτες ανοίγουν στις 20:30 και εγώ πάρκαρα τη μηχανή μου έξω από το Τemple στις 20:33. Με το που κατέβηκα έπεσα πάνω στον Μιχάλη από τους Green Yeti (βγάλανε καινούριο δίσκο, τσεκάρετε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ) που είχα να τον δω χρόνια και πιάσαμε την πάρλα μέχρι να έρθει ο σύντροφος Αντώνης από το SingloudTV. Κόσμος πολύς δεν είχε εμφανιστεί ακόμη η αλήθεια είναι οπότε κάτσαμε να πιούμε εκεί μια μπυρίτσα στα όρθια. Έρχεται ο Αντώνης λέμε δύο τρεις κουβέντες κι εκείνη την ώρα σκάει καμαρωτός καμαρωτός κι ο μπασίστας/τραγουδιστής των Dopelord γιατί ο Μιχάλης είναι μισός Πολωνός και ξεκινάνε να μιλάνε στα Πολωνικά οπότε είπαμε τελείως διακριτικά να την κάνουμε για μέσα.
Η ώρα είχε πάει 21:00 και η αλήθεια είναι ότι στον χώρο υπήρχαν με βία 30 άτομα. Ανησύχησα λίγο γιατί δεν το περίμενα έτσι αλλά έπεσα τόσο έξω. Μα τόσο έξω. Δέκα λεπτά μετά τις 21:00 οι Under the Sun ανεβαίνουν στη σκηνή, με τον κόσμο να έχει μαζευτεί σχετικά πολύ γρήγορα και να δημιουργεί μία πολύ ζεστή ατμόσφαιρα. Ο ήχος πολύ καλός από το πρώτο δευτερόλεπτο, και οι Under the Sun παιδιά είναι μπαντάρα, ψάχτε να τους βρείτε να τους ακούσετε. Ο τραγουδιστής απίστευτη φωνή, οι συνθέσεις δουλεμένες σε πολύ καλό επίπεδο και σαν μπάντα φαινόντουσαν δεμένη μουσικά. Παρόλα αυτά η σκηνική τους παρουσία θέλει σίγουρα βελτίωση. Καθώς και η επικοινωνία με το κοινό. Αλλά επειδή μουσικά έχουν να δείξουν πράματα πιστεύω ότι η τριβή με το σανίδι θα φέρει αποτέλεσμα. Με το ρολόι να δείχνει 21:45 έρχεται το τελευταίο τραγούδι των Under the Sun μέσα σε χειροκροτήματα κι επιτέλους είδαμε λίγη κίνηση στη σκηνή, μάλλον η αποβολή του άγχους. Επίσης είδαμε και το πρόσωπο του μπασίστα που οριακά έπαιζε σχεδόν πλάτη. Ο κόσμος είχε μαζευτεί πλέον όλος, έβλεπα γνωστές φάτσες δεξιά κι αριστερά, η μπύρα έρρεε άφθονη, και γενικά ο κόσμος ήταν χαμογελαστός.
Γρήγορη αλλαγή σετ απ και στις 22:05 οι πιτσιρικάδες στην ηλικία αλλά ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ μουσικοί από την Θεσσαλονίκη, Chipper, ανεβαίνουν στη σκηνή και επικρατεί κόλαση. Όλο το temple χόρευε. Οι μικρότεροι σε ηλικία επειδή γούσταραν οι μεγαλύτεροι επειδή θυμόμασταν το ξεκίνημα της σκηνής που λέγεται Stoner στην Ελλάδα και η συναυλία μέχρι στιγμής έβγαζε τόσο έντονα αυτό το vibe. Μετά από δύο τραγούδια γυρνάω εκστασιασμένος στον Αντώνη και του λέω το ρεζουμέ, νομίζω, για την άποψη μου για τους Chipper. “Ηχογραφητικά δεν μοιάζουν πολύ αλλά φίλε live είναι λες και βλέπω Planet of Zeus το 2007”. Μίλαγα με τον ντράμερ των Dopelord μετά και μου είπε κι εκείνος το ίδιο χωρίς να του πω κάτι. Οπότε αν δεν πιστεύετε τα δικά μου λόγια, πιστέψτε αυτόν. Μετά από 40 λεπτά περίπου και πολλές μπύρες οι Chipper με ένα “Ενάντια σε όλες τις διακρίσεις. Και σκατά στους φασίστες” λένε το τελευταίο τους τραγούδι. Α στο καλό με συγκίνησαν τα παλιόπαιδα, ένα σκουπιδάκι μπήκε στο μάτι μου. ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ. Και το ξαναλέω. Όπου τους βρείτε δείτε τους. Κι έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους.
Αφότου κατέβηκαν οι Chipper και οι τελευταίοι που ήταν έξω γέμισαν το Temple τελείως. Χαλαρή κουβεντούλα σε πηγαδάκια δεξία κι αριστερά, λίγο απόψεις για το live με τον Αντώνη και μπόλικες μπύρες. Τα φώτα χαμηλώνουν. Στη σκηνή είναι οι Dopelord. Σας λέω από τώρα πως ό,τι και να γράψω θα είναι λίγο, παιδιά να το ξέρετε. Αλλά θα προσπαθήσω. Η πρώτη νότα σκάει μέσα από καπνούς. Κι όχι μόνο από τους καπνούς του ξηρού πάγου. Η ιεροτελεστία έχει ξεκινήσει και εμείς είμαστε μέρος της. Μόλις τελείωσε το πρώτο τους κομμάτι (Dark Coils) ζητάνε από τον φωτιστή να αλλάξει εάν μπορεί τα φώτα από κόκκινα σε πράσινα. Και η ζωή δεν ήταν ποτέ ξανά ίδια. Θέλω να βρω τον φωτιστή να του φιλήσω τα χέρια, αυτό που έκανε ήταν εξωπραγματικό. Το σόου ήταν σε άλλα επίπεδα. Ειδικά όταν μιλάμε για μία μπάντα μικρού κοινού έτσι; Τρομερό. Όπως και το θέμα ήχου. Το ταμπούρο πρέπει να ήταν μέσα στα καλύτερα που έχω ακούσει στη ζωή μου. Προφανώς με αυτές τις αλλαγές το δεύτερο τραγούδι (The witching hour bell) χαράχτηκε στην μνήμη μου. Και το κοινό να τραγουδάει στα ρεφρέν, να αγκαλιαζόμαστε όλοι μαζί, να πίνουμε μπύρες. Και πάλι τραγούδι. Μυσταγωγία. Ο χρόνος είχε σταματήσει να κυλάει. Ήταν οι Dopelord που κάνανε κουμάντο το σύμπαν. Και ξαφνικά χωρίς να το καταλάβω πως πέρασε μία ώρα ανακοινώνουν πως είναι το τελευταίο τραγούδι. Η τελετή έφτασε στο τέλος της. Σειρά είχε ο πάγκος του merch (να τον τιμάτε τον πάγκο από αυτόν βγάζουν ό,τι βγάζουν οι μουσικοί) όπου οι επιλογές ήταν πάρα πολλές και σε πολύ καλές τιμές (και τα 3 βινύλια 65 ευρώ πχ). Αφού έγινε κι αυτό βγήκαμε έξω από το temple γεμάτοι από χαμόγελα, μπύρες και DOOM!!!
Made of Stones τι έφτιαξες πάλι ρε άτομο… Ευχαριστούμε. Όπως και όλα τα παιδιά που ήταν στην παραγωγή και στο Temple. Μία βραδιά βγαλμένη από τα 00s για όλους εμάς που αγαπάμε αυτή τη μουσική. Άντε και στα επόμενα.
ΥΓ: DOPELORD να μας ξανάρθετε. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΙ!!!
Photo: Αντώνης Ξενάκης