Μουσική και Video Games
Το πάντρεμα δύο βιομηχανιών
Είσαι gamer ΚΑΙ μεταλάς; Look no more! Αυτό το άρθρο είναι για σένα! Δεν είσαι gamer αλλά είσαι μεταλάς; Δεν είσαι μεταλάς αλλά είσαι gamer; Fear not κάτι θα κάνουμε και για σένα. Δεν είσαι τίποτα από τα δύο; Ειλικρινά δεν έχω ιδέα τι κάνεις εδώ πέρα. Όπως και να χει καλώς ήλθες σε ένα ακόμα άρθρο του Thought Note αφού πρώτα σου ευχηθώ καλή χρονιά μέρες που είναι. Σήμερα στην περίπτωση που δε έγινε αρκετά ξεκάθαρο ακόμα για εσένα (ναι εσένα λέω) θα μιλήσουμε για τη μουσική στα video-games. Και όχι ό,τι και ό,τι μουσική. Singloud είσαι. Ροκ, πανκ και μέταλ έχουν αφήσει βαθιά το στίγμα τους στην -γιγάντια πια- βιομηχανία ηλεκτρονικών παιχνιδιών και δε λένε να σταματήσουν. Ξεχάστε fantasy worlds περιπέτειες, ιστοριούλες και παραμυθάκια. Εδώ θα μιλήσουμε για FPS, hack ‘n’ slash, gore, τέρατα και πολλά λίτρα αίμα. Γιατί ‘’τι πιο μέταλ θα έλεγε κανείς;’’ Fasten your seatbelts γιατί έχουμε πολλά να πούμε..
Ήταν 1982. Ένα χρόνο πριν η αμερικάνικη ροκ μπάντα Journey είχαν εκδώσει το άλμπουμ Escape με hits όπως “Don’t Stop Believin”, “Who’s Crying Now”, και “Open Arms”, που έγινε Νο1 στα charts της εποχής και κρίθηκε από πολλούς ως αριστούργημα της classic rock. Λες και η επιτυχία αυτή δεν ήταν αρκετή, τη χρονιά εκείνη η Data Age έφτιαξε το παιχνίδι Journey: Escape (πρωτότυπο ξέρω) για την ιστορική κονσόλα Atari 2600. Ήταν το πρώτο παιχνίδι ever που συμπεριέλαβε ροκ συγκρότημα. Η πλοκή; Η μπάντα προσπαθεί να φτάσει σε ένα live της αποφεύγοντας τα εμπόδια παθιασμένων γκρούπις, παπαράτσι, και ύπουλων παραγωγών. Το παιχνίδι κάκιστο, και δεν μιλάω καν με βάση τα σημερινά στάνταρς. Αλλά δεν μπορώ να του το αρνηθώ. Ούτε εσύ. Στο είδος του ήταν πρωτοπόρο.
Ποιος να το περίμενε ότι οι Beatles θα πρωταγωνιστούσαν σε text-based παιχνίδι περιπέτειας του 1985. Στο Beatle Quest ο παίκτης έπαιρνε τον ρόλο ενός ιστορικού θεματοφύλακα του μέλλοντος ο οποίος έψαχνε αρχεία από την ‘’αρχαία Γη’’. Ανάμεσα σε αυτά τα αρχεία βρίσκονταν και πολύτιμες ‘’αρχαίες γραφές’’ των Beatles με στίχους από τα τραγούδια τους, η ανακάλυψη των οποίων προχωρούσε την εξέλιξη του παιχνιδιού. Αυτό θα πει φαντασία.
Ήξερες ότι οι Mötley Crüe είχαν δικό τους παιχνίδι; Και τι παιχνίδι. Pinball. Σαν των Windows 95. Μόνο λίγο πιο metal. Το Crüe Ball εκδόθηκε το 1992 για την κονσόλα Mega Drive και περιλάμβανε τρία hits του συγκροτήματος σε 16-bit έκδοση. Dr Feelgood, Home Sweet Home και Live Wire. Αυτά. Ήταν Pinball δε ξέρω τι άλλο θες να πούμε.
Την ίδια χρονιά μπήκαν και οι Motörhead στον κόσμο του gaming με την έκδοση του ομώνυμου παιχνιδιού. Οι τότε κάτοχοι του ιστορικού Commodore Amiga είχαν στον έλεγχό τους τον θρύλο της hard rock Lemmy Kilmister που χτυπούσε κάουμπόις της country με την κιθάρα του και αποτελειώνοντας goth τύπους με τη βρωμερή του αναπνοή κάνοντας σκόνη τα υπόλοιπα είδη της μουσικής. Πόσο έσπειρε.
1994 και οι Aerosmith κάνουν την πρώτη -και τελευταία- τους απόπειρα στη video-game βιομηχανία με το Revolution X. Ένα rail-shooter στο οποίο πολεμάς στρατιώτες της νέας τάξης πραγμάτων (!), σώζεις αβοήθητες ομήρους με μπικίνι και ψάχνεις να βρεις τα απαχθέντα μέλη του συγκροτήματος. Το όπλο σου; Ένα πιστόλι που ρίχνει εκρηκτικά CDs αντί για σφαίρες. Το παιχνίδι ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή της εποχής του και απέσπασε καλές κριτικές. Αρχικά βγήκε για Arcade – ελληνιστί ουφάδικα- και λόγω της επιτυχίας του μεταφέρθηκε και σε κονσόλες αν και εκεί δεν τα πήγε τόσο καλά. Εκτός όλων των άλλων είναι μία one at a time ευκαιρία να ακούσεις την θρυλική φωνή του Steven Tyler. Fun fact, άμα καταφέρεις να βρεις όλα τα μέλη των Aerosmith, στο τέλος του παιχνιδιού παρτάρεις με την μπάντα καθώς ανατινάζεις το background. Hell yeah!
Quake. 1996. Με δημιουργούς την id Software του DOOM και soundtrack από τον Trent Reznor των Nine Inch Nails; Μαντέψτε. Το παιχνίδι είναι φουλ σκοτεινό. Search στο YouTube και αφήστε το να σας καταπιεί. Γκλουπ.
Θυμάσαι για τα σκουπιδοπαίχνιδα; Carmageddon του 1997. Αρκέσου στο soundtrack από τους Fear Factory. Τα σπάει.
Το Queen: The eYe ήταν ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι περιπέτειας που μόνο οι σκληροπυρηνικοί fans των Queen’s θα μπορούσαν να εκτιμήσουν ακριβώς επειδή ήταν τόσο κακό. Τα γραφικά και το gameplay του παιχνιδιού ήταν απαρχαιωμένα ακόμα και για το μακρινό 1998. Το θέμα; Δυστοπικό μέλλον, απολυταρχικό σύστημα, ροκ μουσική που εμπνέει επανάσταση και ανατροπή του καθεστώτος. Σας θυμίζει κάτι; Χμμ..
Η πρώτη μπάντα με διαφορά που κατάφερε να κλέψει τις εντυπώσεις στην προσπάθειά της να μπει στον χώρο των βιντεοπαιχνιδιών ήταν οι Iron Maiden με το παιχνίδι Ed Hunter του 1999 με ήρωα, ποιόν άλλον, τον Eddie, τη μασκότ του συγκροτήματος. Στο παιχνίδι ο Ed περιπλανιέται σε levels εμπνευσμένα από τα πιο γνωστά album της μπάντας σκοτώνοντας κακούς, υπό τους ήχους των 20 πιο δημοφιλών τραγουδιών τους μέχρι τότε όπως αυτά είχαν ψηφιστεί από τους φανς τους στην επίσημη ιστοσελίδα της μπάντας. Η επιτυχία του παιχνιδιού ήταν το κερασάκι στην τούρτα για το γνωστό συγκρότημα μετά την επιστροφή του Bruce Dickinson αλλά και του Adrian Smith στην κιθάρα εκείνη την περίοδο. Ωστόσο οι Maiden δεν έμειναν εκεί. Το 2015 μετά το άλμπουμ τους Book of Souls έβγαλαν το browser based ηλεκτρονικό παιχνίδι Speed of Light. To αποκορύφωμα ήρθε το πρόσφατο 2016 με το Iron Maiden: Legacy Of The Beast με πρωταγωνιστή και πάλι τον Eddie, μόνο που εδώ ο παίχτης έχει την δυνατότητα να επιλέξει ανάμεσα σε διάφορες ιστορικές εποχές δίνοντάς στην διάσημη μασκότ και την αντίστοιχη μορφή και δυνάμεις, αναζητώντας τα χαμένα κομμάτια της ψυχής του Ed. Και εννοείται πως και αυτό το παιχνίδι συνοδεύεται με μερικά από τα πιο κλασικά τους τραγούδια.
Ο εκλιπών πιά David Bowie ήταν καθ’ ομολογία πολύ γνωστός καλλιτέχνης, η επιτυχία του οποίου υπερέβη τα όρια της μουσικής σκηνής. Αυτό που μπορεί να μην ξέρεις όμως είναι ότι υπήρξε εμπνευστής και δημιουργός ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού επιστημονικής φαντασίας. Το Omikron: The Nomad Soul της Eidos Interactive είναι ένα υβρίδιο περιπέτειας, shooter και παιχνιδιού γρίφων του 1999 που εκδόθηκε για την πλατφόρμα του Dreamcast της Sega. Ο Bowie όχι μόνο συνέθεσε μια σειρά πρωτότυπα κομμάτια για το παιχνίδι αλλά υποκρίθηκε και δύο διαφορετικούς χαρακτήρες του παιχνιδιού, τον Boz, και τον ανώνυμο τραγουδιστή της μπάντας “The Dreamers”. Ως ηλεκτρονικό παιχνίδι το Omikron δεν τα πήγε ποτέ καλά, αλλά ως έργο τέχνης προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον μέχρι και σήμερα.
Νόμιζες ότι οι εκπλήξεις τέλειωσαν εδώ ε; Όχι σε αυτό το άρθρο φίλε αναγνώστη! KISS: Psycho Circus: The Nightmare Child! What a title! Και καλά το μάντεψες αυτό το παιχνίδι του 2000 έχει θέμα το γνωστό ροκ συγκρότημα KISS. Πρόκειται για ένα first person shooter βασισμένο στην ομώνυμη σειρά κόμικ του Todd McFarlane στο οποίο πρωταγωνιστούν τα μέλη του γνωστού συγκροτήματος προικισμένα με υπερδυνάμεις. Το παιχνίδι είναι love it or hate it. Α, και πριν την προσπάθειά τους αυτή, οι KISS βγάλανε και αυτοί pinball game. Μάντεψε πώς πήγε. Δεν είχαν πει όμως την τελευταία τους λέξη! Το τελευταίο τους παιχνίδι για κινητά ονομάζεται KISS Rock City – Road to Fame και πρόκειται για έναν προσομοιωτή management μιας rock μπάντας που την παίρνεις από τα γκαράζ με σκοπό να την οδηγήσεις στις μεγαλύτερες μουσικές αρένες, με τα μέλη των KISS να σε καθοδηγούν με χρήσιμα tips επιτυχίας καθ’ όλη τη διάρκεια της τρελής σου πορείας. Όσο meh και να ακούγεται έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές και θεωρείται αναπάντεχα το καλύτερο παιχνίδι τους.
For this one δε χρειάζονται συστάσεις. Tony Hawk’s Pro Skater. Το δημοφιλές παιχνίδι από τα γεννοφάσκια του άρχιζε να ξεχωρίζει για την ικανότητά του να συνδυάζει τα καλύτερα κόλπα του skateboard με τα πιο ξεσηκωτικά μουσικά κομμάτια, από Goldfinger, RATM, Offspring, Bad Religion, Papa Roach, Millencolin και πολλούς άλλους. Το Pro Skater 3 (2001) είχε μουσική από Ramones και Motörhead, το τέταρτο παιχνίδι πρόσθεσε κλασικά κομμάτια των Iron Maiden και AC/DC και το Tony Hawk’s Underground του 2003 είχε τραγούδια από Clash και Kiss ..και περιλάμβανε μέχρι και τον Gene Simmons σαν skater χαρακτήρα που μπορούσε να παίξει ο παίκτης. Η σειρά όχι μόνο έδωσε στα παιδιά -και μεγαλύτερους- της εποχής ένα ιδανικό training ground για kickflip και grind rails αλλά υπήρξε και η πύλη για πολλά από αυτά στον κόσμο της ροκ, της μέταλ και της punk μουσικής σκηνής.
Έχεις ακούσει για το Heavy Metal Thunder του 2005; Φυσικά και όχι. Το παιχνίδι δε βγήκε ποτέ έξω απ’ τα σύνορα της Ιαπωνίας. Έχασες και τίποτα; Όχι. Μουσική όμως από τον πάλαι ποτέ κιθαρίστα των Megadeth, Marty Friedman, σε συνεργασία με τον Γερμανό Michael Schenker των UFO και Scorpions. Σε έπεισα τώρα; Πήγαινε να τ’ ακούσεις. Εδώ θα ‘μαι. Σε περιμένω.
Είναι αδύνατο να γράψεις για το πώς ‘’παντρεύονται’’ η μουσική με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια χωρίς να κάνεις αναφορά στο Guitar Hero. Το δημοφιλές παιχνίδι εκδόθηκε το 2005 από την Harmonix η οποία πήρε το concept ενός παλαιότερου παιχνιδιού του -Virtual Guitar για τους περίεργους- και δημιούργησε έναν από τους καλύτερους τίτλους του είδους, αν όχι τον καλύτερο. Στην αρχή το Guitar Hero προσέφερε μόνο covers γνωστών τραγουδιών, όταν όμως ξεκίνησε να παίρνει δικαιώματα τραγουδιών που έμπαιναν αυτούσια στο παιχνίδι ήταν που άρχισε να το παίρνει στα σοβαρά η gaming αλλά και η μουσική κοινότητα. Ο κάθε παίκτης μπορούσε να παίξει την αγαπημένη του μουσική με κομμάτια από Dragonforce, Queen, the Who, AC/DC και άλλους, αλλά και να έρθει αντιμέτωπος με διάσημους μουσικούς, με την ‘’μουσική μάχη’’ με τον Tom Morello, τον κιθαρίστα των Rage Against The Machine και Audioslave να ξεχωρίζει. Η αναπάντεχη πορεία του παιχνιδιού οδήγησε και στη δημιουργία τριών standalone παιχνιδιών, τα Guitar Hero: Aerosmith, Guitar Hero: Van Halen, και το πιο -εννοείται- επιτυχημένο, το Guitar Hero: Metallica. Το Guitar Hero έχει κάνει συνολικά πάνω από 25 εκατομμύρια πωλήσεις ανεβάζοντας τη ‘’μετοχή’’ του στα 2 δις αμερικάνικα δολάρια (!) αποφέροντας πολλές φορές μεγαλύτερα κέρδη από τα ίδια τα άλμπουμ που κυκλοφορούσαν τα συνεργαζόμενα συγκροτήματα. Η πιο σημαντική κατάκτηση του παιχνιδιού όμως για την εποχή, πέραν όλων των άλλων, είναι ότι κατάφερε να φέρει εκατομμύρια νέους gamers σε επαφή με τη ρόκ, την πάνκ, τη μέταλ.
Από την ίδια εταιρεία που έφτιαξε το Guitar Hero ήρθε το 2007 το Rock Band, ένα παιχνίδι προσομοίωσης που απ’ το ντεμπούτο του έδινε στον παίκτη τη δυνατότητα να ‘’παίξει’’ στην εικονική του κιθάρα, μπάσο, ντραμς, (ακόμα και vocals) κομμάτια όπως Black Hole Sun των Soundgarden, Epic των Faith No More, In Bloom των Nirvana και The Hand That Feeds των Nine Inch Nails. Το εντυπωσιακό εύρος της μουσικής λίστας του παιχνιδιού περιλάμβανε ακόμα και κομμάτια από Smashing Pumpkins, Kiss, Hole, Metallica, Deep Purple, Garbage and Weezer και άλλους. Το αμερικάνικο heavy metal συγκρότημα Avenged Sevenfold έβγαλε μέχρι και βίντεο με τα μέλη του να παίζουν τα τραγούδια τους στο επιτυχημένο παιχνίδι. Συνεργασίες με Green Day και AC/DC ξεχώρισαν κάνοντας το παιχνίδι φαινόμενο της εποχής, ωστόσο η συνεργασία με τους Beatles το 2009, με τους οποίους το Rock Band έβγαλε standalone game, οδήγησε τη σειρά στην κορύφωσή της. Στο τελευταίο αυτό παιχνίδι μπορούσες να παίξεις μέχρι και με replicas πλαστικά όργανα των Beatles, από το μπάσο του Paul McCartney και το σετ του Ringo Starr μέχρι τις κιθάρες του John Lennon και
του George Harrison!
Οι Guns ‘n’ Roses συμμετείχαν με τραγούδια τους σε πολλά ηλεκτρονικά παιχνίδια, ωστόσο το παιχνίδι στο οποίο είναι ξεκάθαρη η επιρροή της είναι ο προσομοιωτής οδήγησης “Burnout Paradise” του 2008, η πόλη του οποίου στην οποία καλείσαι να αποδείξεις τις οδηγικές σου ικανότητες είναι εμπνευσμένη από το διάσημο τραγούδι τους Paradise City.
Ίσως το πιο Μέταλ ηλεκτρονικό παιχνίδι όλων των εποχών, όπως ουκ ολίγες φορές έχει χαρακτηριστεί. Ο λόγος για το θρυλικό Brütal Legend του 2009. Παραγωγής Double Fine, το Brütal Legend παντρεύει με έναν φανταστικό τρόπο περιπέτεια, δράση, εξερεύνηση και μάχες στρατηγικής σε πραγματικό χρόνο σε έναν τρελό heavy metal κόσμο. Αν έχεις ήδη ενθουσιαστεί πού να ακούσεις ότι ο κύριος πρωταγωνιστής του παιχνιδιού παίζεται από τον ασυναγώνιστο Jack Black! Και δε τελειώνει εκεί. Ήρωες του παιχνιδιού ενσαρκώνουν ακόμα οι Rob Halford, Tim Curry, Lemmy Kilmister και.. Ozzy Osbourne!
Το Splatterhouse του 2010 ήταν η αναβίωση του ομώνυμου αρχικού τίτλου του μακρινού 1988. Εννοώ, ο τίτλος τα λέει όλα. Αίμα, τρόμος, εντόσθια και ξύλο με τον ήρωα να καταλαμβάνεται από έναν αρχαίο θεό στην προσπάθειά του να σώσει την κοπέλα του από τα τερατώδη δημιουργήματα ενός τρελού επιστήμονα. Και όλα αυτά υπό τους ήχους των Municipal Waste, Mastodon, Lamb of God, High On Fire, Goatwhore και άλλων. Tell me about metal. Όσο για το gameplay.. Για τη μουσική θυμίστε μου σας είπα;;;
Alan Wake. Προσωπικό αγαπημένο, ατμοσφαιρικότατο και σκοτεινότατο παιχνίδι τρόμου και επιβίωσης με εξαιρετικό story. Depeche Mode και Roy Orbison στολίζουν μουσικά τα διαφορετικά μέρη του παιχνιδιού. Και το κερασάκι στην τούρτα. David Bowie με το Space Oddity να παίζει δυσοίωνα πίσω από τους τίτλους τέλους. Παίξτο.
Δε μπορεί να υπάρξει άρθρο για gaming που να μην αναφέρεται ο ένας και μοναδικός Hideo Kojima, και δικαίως. Στο Metal Gear Rising: Revengeance (2013) της γνωστής σειράς παιχνιδιών ο Kojima βάζει τον συνθέτη Jamie Christopherson να συνεργάζεται με vocalists haiόπως τον Josh Bush των Anthrax, Jason Miller των Godhead, Tyson Yen των State Line Empire και το πρώην μέλος των Machine Head, Logan Mader. Το αποτέλεσμα; Ας πούμε ότι δικαιώνεται το Metal στον τίτλο της σειράς..
Ναι και οι Avenged Sevenfold είχαν δικό τους παιχνίδι. Και αυτοί με θέμα τη μασκότ τους. Ήταν της μόδας εντάξει;;!! Το Hail to the King: Deathbat είναι ένα Diablo-style dungeon action RPG με θέμα την ιστορία του επιβλητικού Deathbat βασισμένο στο art του άλμπουμ του συγκροτήματος “Hail to the King”.
Πήρε αρκετά χρονάκια για τους Judas Priest να γνωρίσουν τον χώρο του gaming μέχρι που το 2017 έβγαλαν το Road To Valhalla, μία μείξη Guitar Hero και 2D προσομοιωτή οδήγησης μοτοσυκλετών, αποκλειστικά για τα περιβόητα κινητά με το μηλαράκι στο πίσω μέρος τους. Το παιχνίδι περιείχε αποκλειστικά αποσπάσματα κομματιών από ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος, όπως “Breaking the Law” και “Painkiller”, κάτι το οποίο το έκανε ιδιαίτερα δημοφιλές στις τάξεις των φανς της γνωστής μπάντας.
Grand Theft Auto. Η Rockstar Games, με τ’ όνομα, άρχισε να χρησιμοποιεί ροκ μουσική στην επιτυχημένη σειρά από το 1999 κιόλας, στο πρώτο της παιχνίδι, το GTA London ’69. Το άλμα έγινε το 2002 με το GTA: Vice City το οποίο στην -spoiler alert επιτυχημένη- προσπάθεια του να βάλει τον παίκτη σε ‘80s ατμόσφαιρα χρησιμοποίησε μια σειρά από ροκ hits εποχής από Electric Light Orchestra, David Lee Roth, Twisted Sister και Blondie μεταξύ άλλων. Το παιχνίδι είχε μέχρι και έναν εικονικό Phil Collins σε μία από τις αποστολές του. Από κει και πέρα το GTA -και μουσικά- γνώρισε μόνο ανοδική πορεία. Το GTA 4 διέθετε στο soundtrack του κομμάτια όπως “Edge of Seventeen” του Stevie Nicks, “Thug” των ZZ Top και “Rocky Mountain Way” του Joe Walsh, με κερασάκι στην τούρτα τον Iggy Pop ως DJ του in-game Liberty Rock Radio. Με το GTA V η βιβλιοθήκη των κομματιών γνώρισε ακόμα μεγαλύτερο εύρος με συμμετοχές όπως το αμερικάνικο ροκ συγκρότημα Wavves και την πανκ/ροκ μπάντα FIDLAR.
Φτάνουμε προς το τέλος με την καλύτερη μουσική παρθενογένεση της video-game βιομηχανίας. Το DOOM παρόλο που είναι το μοναδικό ίσως παιχνίδι που δεν έχει ούτε ένα licensed κομμάτι κατάφερε να διαθέτει ένα από τα καλύτερα -αν όχι το καλύτερο- μέταλ soundtrack στη βιομηχανία των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Τι κρύβεται πίσω από αυτή την επιτυχία; Ένα όνομα. Mick Gordon. Ο μουσικός παραγωγός της σειράς μπορεί και συνδυάζει ροκ και μέταλ με έναν απίστευτα πρωτότυπο τρόπο δημιουργώντας εκπληκτική μουσική. Το γεγονός ότι όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού είναι σε μορφή MIDI ανεβάζει ακόμη περισσότερο την ποιότητα του ήχου στα αυτιά μας. Το τελευταίο παιχνίδι της σειράς κέρδισε μάλιστα την πρωτιά στα The Game Awards για τον τίτλο της καλύτερης μουσικής και sound design. Όχι ότι χρειαζόμασταν αποδείξεις..
Η Ubisoft αν και καθυστέρησε να μπει στον race των μουσικών βιντεοπαιχνιδιών κατάφερε να κάνει την έκπληξη με το Rocksmith. Το εν λόγω παιχνίδι είναι ένα από τα λίγα -αν όχι το μοναδικό- στο οποίο ο παίκτης μπορεί πραγματικά να μάθει ολοκληρωμένα από την αρχή ένα μουσικό όργανο όπως μπάσο ή κιθάρα καθώς είναι συμβατό με όλες τις ηλεκτρικές κιθάρες και μπάσα. Το πρώτο παιχνίδι της σειράς βγήκε το 2011 με την Ubisoft να βγάζει το δεύτερο τίτλο της σειράς, Rocksmith 2014, το 2013, και τον τρίτο, Rocksmith+ μόλις το 2022 γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία. Give it a shot.
Τέλος ειδικά για εσάς τους λάτρεις της μέταλ κλείνω με το φρέσκο Metal: Hellsinger (2022), ένα ρυθμικό first-person shooter, DOOMοειδές με πρωτότυπη μουσική από τους τραγουδιστές των Arch Enemy, Trivium, Lamb of God και System of a Down στο οποίο οι παίκτες προκαλούν extra damage όταν συγχρονίζουν τις επιθέσεις τους με τον ρυθμό της μουσικής! *headbangs*
Πολλοί από εμάς ανακαλύψαμε κομμάτια και συγκροτήματα παίζοντας video games. Και άλλοι τόσοι ζήσαμε τις καλύτερες στιγμές σε ηλεκτρονικά παιχνίδια ακριβώς λόγω των εξαιρετικών soundtrack που τα συνόδευαν. Όταν χρειάζεσαι δράση, όταν θες να ξεσπάσεις, όταν θες να φτάσεις την αδρεναλίνη σου στα όρια, ένα είναι σίγουρο, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να πιάνεις πληκτρολόγιο και ποντίκι (ή χειριστήριο για τους φαν της κονσόλας που δεν θα καταλάβω ποτέ), να φοράς τα ακουστικά σου και να ακούς τον αγαπημένο σου ροκ τραγουδιστή, πανκ συγκρότημα ή μέταλ μπάντα, παίζοντας πιστολίδι με απάνθρωπους εχθρούς, ακρωτηριάζοντας δαίμονες, ή ξεκοιλιάζοντας τους κακούς στρατιώτες του δυστοπικού καθεστώτος που προσπαθεί να κυριεύσει τη Γη. Enjoy.
Honorable Mentions: Το expansion του Battlefield Bad Company 2 με θέμα τον πόλεμο του Βιετνάμ είχε στο soundtrack του το γνωστό Fortunate Son των Creedence Clearwater Revival. Το 2010 οι Avenged Sevenfold έβγαλαν το Not Ready To Die αποκλειστικά για το Call Of Duty: Black Ops με το τραγούδι να παίζει πλάι στο “Sympathy for the Devil” και “Gimme Shelter” των Rolling Stones. Αξέχαστη έχει μείνει η εμφάνιση των Diplo και Skrillex στο Far Cry 3 του γνωστού franchise. Το ροκ/μέταλ συγκρότημα Bring Me The Horizon έγραψε για το Death Stranding του Kojima το κομμάτι “Ludens”. Το 2ο παιχνίδι της θρυλικής σειράς παιχνιδιών Halo έβαλε τους Breaking Benjamin, Incubus και Hoobastank να συνθέσουν μερικά από τα πολλά επικά εξωγηινοκτόνα τραγούδια του τίτλου. Το Killing Floor 2 τέλος είχε guest εμφανίσεις από μουσικούς της μέταλ όπως ο ντράμερ των Evanescence Rocky Gray και μέλη των Demon Hunter και Living Sacrifice.