Ο λύκος αλυχτούσε στους δρόμους του Κεραμεικού!

Η συναυλία των Wolfheart με support τους AmongRuins ήταν απολαυστική από την αρχή μέχρι το τέλος της.

Οι AmongRuins υποδέχτηκαν το κοινό με ανοιχτές αγκάλες, δηλώνοντας αρκετές φορές πως περίμεναν πώς και πώς να παίξουν ζωντανά. Η κατάσταση με τον COVID-19 έφερε τη μπάντα αντιμέτωπη με πολλές δυσκολίες, οι οποίες δε τους αποθάρρυναν, λόγω της συνεχούς στήριξης όλων μας. Ο δυνατός τους ήχος συνεπήρε το κοινό, και μάλιστα τραβήχτηκε υλικό για δημιουργία video clip του κομματιού sear sacrifice  (https://youtu.be/uchqB8BAqyM ).

Η εκτέλεση των κομματιών άρτια και γεμάτη πάθος, καθαρός και σκληρός ήχος, ο οποίος προϊδέασε για το τι θα ακολουθήσει.

Τα φώτα σβήνουν, τα ποτήρια αδειάζουν από το αλκοολούχο περιεχόμενό τους κι οι «λύκοι» βγαίνουν ένας-ένας πάνω στην σκηνή. Το χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη και τα χειροκροτήματα κι οι ιαχές παίρνουν τη θέση της ηρεμίας που επικρατούσε.

Το show ξεκινά κι η ενέργεια ρέει από όλους τους παρευρισκόμενους, κεφάλια κινούνται ρυθμικά από τις πρώτες κιόλας νότες.

Την επικοινωνία με το κοινό ανέλαβε ο Silvonen, ο οποίος εξέφρασε πως ένιωσε μεγάλη χαρά για το live, αναφέροντας πως τα tour εκτός Φινλανδίας είναι κάτι για το οποίο αδημονούσαν να κάνουν καιρό, κι επιτέλους γίνεται πραγματικότητα. Χαιρόταν που συμπεριλαμβάνεται κι η χώρα μας σε αυτήν την περιοδεία.

Τα χτυπήματα στα πετάλια του Kauppinen προκαλούσαν δονήσεις στο πάτωμα του Temple, τα riffs & solos από κιθάρες των Saukkonen & Καρζή απογείωναν κι έκαναν τις τρίχες να σηκώνονται από ανατριχίλα, κι η ρυθμικότητα του μπάσου του Silvonen «έδενε τη σούπα» σε ένα performance που έβλεπε κανείς κάποιον να στέκεται μαγεμένος, σχεδόν χαζεμένος, συνειδητοποιώντας το τι ζει εκείνη τη στιγμή. Ταυτοχρόνως ο διπλανός του να έχει τσιτώσει όλους του μυς του σώματός του με τον κίνδυνο να ελλοχεύει ένα μεγαλοπρεπές πιάσιμο του αυχένα του, εκφράζοντας στο έπακρο το τι ζει εκείνη τη στιγμή.

Η συνδρομή των φωνητικών της Ruby Bouzioti στο Ancestor προσέθεσε μία ακόμα νότα μελωδικότητος στο σύνολο που λειτουργούσε τόσο αρμονικά.

Οι προβολείς φωτοβολούσαν και κινούνταν με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργείται μια καταχθόνια αίσθηση ότι ακόμα κι οι σκιές των μελών της μπάντας συμμετείχαν ως μεμονωμένες οντότητες, προσέδιδαν εφέ κι έπαιζαν παιχνίδια στο μυαλό, ενώ απλώς υπήρχαν κι ακολουθούσαν τις κινήσεις των σωμάτων που τις δημιούργησαν. Μαγεία…

Ο Saukkonen μόνο στο τέλος της συναυλίας ευχαρίστησε το κοινό, αφιερώθηκε στο να φέρει εις πέρας μια εξαίρετη εκτέλεση όλων των κομματιών. Ως κλασσικός Φινλανδός, προτίμησε να μιλήσουν οι πράξεις κι όχι τα λόγια του.

Αρνητικά δεν υπάρχουν σε αυτήν την συναυλία, μόνο πλήγμα θα μπορούσε να θεωρηθεί το ότι δεν ακούστηκε το Routa Pt.2, κάτι το οποίο προκάλεσε «παγωνιά» στις καρδιές μας – routa σημαίνει παγωνιά στα φινλανδικά.

Η συναυλία αυτή προσέφερε πολλά μέσα στην απλότητά της. Δεν είχε εφέ να αποσπάται η προσοχή και να προσφέρεται στον ακροατή show χωρίς ουσία, παρά μια ωμή και κατά μέτωπον «επίθεση» προσεγμένης μουσικής με στίχους που λυγίζουν μέχρι και τη σκληρή αλυσίδα αντί ζώνης απ’ όπου κρεμόταν η κιθάρα του Saukkonen.

: Δανάη Δ. Γούτα

Setlist

Skyforger

Ghost of Karelia

The Hunt

Breakwater

The King

Everlasting Fall

Knell

Ancestor

Aeon of Cold

Boneyard

The Hammer