Αφορμή για το παρόν άρθρο/αποψάρα αποτελούν οι δύο σερί sold out μέρες στο ΟΑΚΑ από τους Coldplay.
Καταρχάς, να πούμε ότι από αυτή την μπάντα ξέρω 1 (ολογράφως ένα) τραγούδι. Το κλασσικό τραγούδι που έχουν αντιγράψει όσοι έχουν βγάλει λεφτά από τη μουσική στην Ελλάδα (ίσως και στον κόσμο): το Clocks. Δεν έχω ιδέα τι άλλο έχουν γράψει, δεν έχω ιδέα πώς ακούγονται σαν μπάντα και δεν έχω ιδέα αν είναι καλή ή κακή μπάντα. Ξέρεις από τι έχω ιδέα όμως; Από μεταλλάδες.
Αγαπητέ φίλε, συνάδελφε, σύντροφε (wink wink) του σκληρού ήχου. Δεν έχω καταλάβει γιατί τσούζεις τόσο πολύ που μία μπάντα που δεν επαφίεται της μουσικής σου εμμονής (γιατί γούστο δεν το λες) γεμίζει το ΟΑΚΑ και μάλιστα δυο φορές. Ή μάλλον για να το πω πιο σωστά : Εγώ έχω καταλάβει γιατί τσούζεις , εσύ πότε θα το παραδεχτείς είναι το ερώτημα.
Είχαμε την δικιά μας δεκαετία. Στα 80s (να μην πω και στα 90s) το metal και η rock ήταν το mainstream standard. Μιλάμε ότι κάναμε στην Ελλάδα όνομα τον Θεοτοκάτο επειδή είχε αντιγραφή εισαγωγή από Nirvana και έλεγε μέσα τη λέξη «αναρχική». Για τόσο πολύ mainstream μιλάμε. Και τολμάτε και τσούζετε επειδή μία μπάντα που δεν είναι metal γεμίζει στάδια στην Ελλάδα; Που μεταξύ μας όταν ξεκίνησαν οι Coldplay τους λέγανε (κάποιοι, όχι εγώ) «Νέους Radiohead». Τι περιμένατε δηλαδή να γίνει; Να παίζουν στο An με την Μαιρούλα και τον Νίκο να φασώνονται στα σκαλιά δίπλα στις τουαλέτες;
Ας παραδεχτούμε λοιπόν ότι δεν μας απασχολεί για τους Coldplay. Μας απασχολεί που οι δικές μας μουσικές επιλογές (πλην ελαχίστων δεινοσαύρων που έχουν απομείνει) δεν γεμίζουν πλέον στάδια. Και ξέρετε γιατί συμβαίνει αυτό αγαπητοί μου μεταλλάδες; Επειδή πολύ απλά ό,τι καινούριο βγαίνει στον χώρο του σκληρού ήχου πρέπει να περάσει του λιναριού τα βάσανα για να πάρει την στάμπα έγκρισης του «Μάκη Iced_Earth» και της «Άννας Dickinson». Άσε που κινδυνεύει η οποιαδήποτε μπάντα να χαρακτηριστεί «πουλημένη» ανά πάσα στιγμή επειδή έβαλε λάθος χρώμα φουλάρι ξέρω ‘γω ο κιθαρίστας.
Οπότε αν δε θέλουμε να τσούζουμε (γιατί κι εγώ τσούζω, ας το παραδεχτώ) ας σταματήσουμε να είμαστε γρόθοι κι ας ανοίξουμε λίγο τα αυτάκια μας και να στηρίξουμε επιτέλους αυτή την καημένη την underground σκηνή που ειλικρινά έχει τόσα διαμάντια να δώσει και να μην περιμένουμε πότε θα έρθει ο επόμενος ζωντανός δεινόσαυρος…
by Manolis Papantoniou
Διάβασε επίσης : https://singloudtv.com/30-years-ago/