Εκεί που η μισή Αθήνα έδινε τη μάχη της για την απόβασή της στον Πειραιά, η υπόλοιπη που είτε έμεινε πίσω για να κρατάει τις επάλξεις είτε φρόντισε να επιστρέψει εγκαίρως, είχε προορισμό την πλατεία Νερού για το 4ο συνεχόμενο Primer Μusic Festival.
Μεταφέροντας επιτυχημένα το festival από τις αρχές Ιουλίου, που γινόταν τις προηγούμενες χρονιές, στο τελευταίο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου, οι διοργανωτές φρόντισαν να δώσουν μια άλλη έννοια στο αποκαλόκαιρο, μεταφέροντας την εμπειρία των beach parties από τα νησιά στο από – κλείνον άστυ.
Δυο μέρες ηλεκτρονικής μουσικής δόνησαν την Πλατεία Νερού και δύσκολα θα έμεινε κάποιος ανικανοποίητος. Το set της κάθε μέρας αποτελείτο από βαριά, διάσημα και ανερχόμενα ονόματα της διεθνούς αλλά και εγχώριας σκηνής.
Κορυφαίος του Σαββάτου ο Ελληνοσουηδός DJ και μέλος των Swedish House Mafia, Steve Angello. Κορυφαίος της Κυριακής, ο πασίγνωστος David Guetta.Πάμε να δούμε όμως την κάθε μέρα ξεχωριστά!
Day 1 – Σάββατο 26/08/2023 – [Terry] – [Agent Greg] – [Playmen] – [Regard] – [Korolova] –
[Lost Frequencies] – [Steve Angello]
Καθώς και ‘γω πρωτοστατούσα στην απόβαση στον Πειραιά, κατάφερα να φτάσω just on time στο festival με την Korolova να βρίσκεται επί σκηνής και όλος ο χώρος να είναι βαμμένος κίτρινο & μπλε με τον κόσμο να παρτάρει. Αυτό σήμαινε ότι οι προηγούμενοι καλλιτέχνες είχαν στρώσει το έδαφος με τον καλύτερο τρόπο.
Σε ένα mini interview με γνωστούς που βρήκα να περιμένουν στην ούρα για ποτό, έμαθα ότι ο Dj Terry άνοιξε το festival με τον βέλτιστο τρόπο, ικανοποιώντας στο έπακρο όσους βρέθηκαν από νωρίς στην πλατεία. Στη συνέχεια ο Agent Greg στάθηκε άξιος του ονόματός του και έφερε τη δική του προσέγγιση σε γνωστά κομμάτια, φουντώνοντας την περιέργεια και κεντρίζοντας το ενδιαφέρον του ακροατηρίου, δίνοντας μια γερή γεύση για ό,τι επρόκειτο να ακολουθήσει.
Με γρήγορες κινήσεις και αφήνοντας το κοινό να “διψά” για λίγο ακόμα άφησε τη σκηνή τους Playmen. Όταν ρώτησα το φίλο πώς του φάνηκαν η απάντηση δεν άφηνε απορίες. “Τι να πώ για τους Playmen. Είναι μια κατηγορία από μόνοι τους.”, μου είπε και για λίγο ξαναβρέθηκε στο ρυθμό τους. Γνωρίζοντας τη διαδρομή τους τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά τις 3 συμμετοχές τους στη κορωνίδα των ευρωπαϊκών φεστιβάλ Tomorrowland, περίμενα να τους έβλεπα λίγο πιο ψηλά στο line-up. But that’s the millennial in me talking…
Κάπως έτσι έπεσε η νύχτα και με φαντασμαγορικό τρόπο πήρε τη θέση του στα decks o Regard. Όλοι έχουμε πετύχει κάπου το κομμάτι που εκτόξευσε την καριέρα του “Ride it“, αλλά από τότε έχει αλλάξει αρκετά το στύλ του καθιστώντας τον πρωτοπόρο και με δικό του τελείως ύφος. Οι φήμες στην αρένα έλεγαν ότι άφησε κάθιδρο το κοινό με ένα έντονο σόου που σίγουρα θα προσαρμόστηκε στην ενέργεια που λάμβανε από τον κόσμο, φτάνοντάς το ακόμα πιο ψηλά.
Η βασίλισσα της βραδιάς Korolova έδωσε μια ανάσα πνοής με ελαφρώς πιο ήρεμους ρυθμούς αλλά ίδιας έντασης με τα προηγούμενα σετ. Η μουσική πινελιά της διακριτική όπως και η παρουσία της στη σκηνή, με τη δυναμική της όμως να την περιβάλλουν και με το παραμικρό της πρόσταγμα ο κόσμος να βρίσκεται στο χέρι της. Οι ντελικάτες κινήσεις της (κατάλοιπο από τα χρόνια της στο μπαλέτο; ) συνόδευσαν αρμονικά τα μέρη που πάντρευε στους μείκτες. Μη παρεξηγηθώ. Όλοι ήμασταν στραμμένοι στη σκηνή και συντονιζόμασταν στο tempo της χωρίς ελάχιστη αντίρρηση.
Διάλειμμα για ποτό και αμέσως επιστροφή στο πόστο γιατί εμφανίστηκε στη σκηνή ακόμα μία ντελικάτη παρουσία. Ο Lost Frequencies όμως δεν άφησε περιθώριο για αμφιβολίες. Θα μας έπαιρνε και θα μας σήκωνε. Και έτσι έγινε. Ένα πρόγραμμα μιας ώρας ασφυκτικά δεμένο. Ενέργεια στο θεό, δονήσεις που δεν άφηναν χρόνο για ανάσα και αυτά τα drops … Αυτά τα drops που θα με σταματήσουν για αρκετό καιρό.
Όσο ανεβαίναμε, τόσο περισσότερο απελευθέρωνε αυτό το κτήνος που είχε στο νου του και έκρυβε πίσω από τα στρογγυλά του γυαλιά. Δεν ήταν τα γνωστά κομμάτια του που απλά έπαιζαν, ήταν ότι για το καθένα είχε και μία έκπληξη να μας προσφέρει. Για μένα ήταν σίγουρα το αναπάντεχο του διήμερου.
Άφωνους και σε σοκ μας παρέδωσε στον headliner Steve Angello. Όποιος ξέρει, ξέρει και όποιος δεν ήξερε έμαθε. Δεν ξέρω ποιος το διασκέδαζε περισσότερο αλλά η επικοινωνία του με το κοινό έδειχνε ότι δεν είναι τυχαία από τους master του χώρου. Μίξαρε κομμάτια από διαφορετικά είδη και δεν υπήρξε κανένα παράπονο. Έπαιξε με τη διάθεσή μας και μας άφησε με την υπόσχεση να επιστρέψει σύντομα για encore.
Απολογισμός 1ης μέρας: Absolute blast!
Day 2 – Κυριακή 27/08/2023 – [George Tam] – [Xenia Ghali] – [Steve OneManShow] – [Mistajam] – [Acraze] – [James Hype] – [Atsou] – [David Guetta]
Θέλοντας να απολαύσω την εμπειρία στο μέγιστο έφτασα στη Πλατεία Νερού στη μέση του σετ του George Tam. Έχοντας ακόμα φρέσκια την εμπειρία των μεγάλων beach bar της Κρήτης σε συνδυασμό με την αυξημένη θερμοκρασία, οι συνθέσεις του έδωσαν μια παράταση στις διακοπές μου.
Μένοντας στη σκιά του “κέντρου επιχειρήσεων” έβλεπα το κόσμο να συγκεντρώνεται σταδιακά και να προμηνύεται πανικός. Η βασίλισσα της Κυριακής Xenia Ghali εμφανίστηκε νωρίς και δεν άργησε να σηκώσει όσους προτίμησαν τη σκιά και να συγκεντρώσει μπροστά της το εντελώς δικό της κοινό που την επευφημούσε ένθερμα σε όλο το σετ της.
Αλλαγή σκυτάλης, ύφους και vibe με τον Steve OneManShow να εμφανίζεται και να δίνει το δικό του ηχόχρωμα στο festival βάζοντας τις απαραίτητες hip hop πινελιές που αναζητούσαν αρκετοί. Μεστός ήχος που έβαλε για λίγο φρένο στα γκάζια που ετοιμάζονταν αλλά με το κοινό να χορεύει ασταμάτητα.
Ήρθε η ώρα και σηκώθηκα να πλησιάσω προς τη σκηνή καθώς ο κόσμος μαζευόταν κατά ομάδες. Την ίδια ώρα έγινε και η αλλαγή με τον Mistajam. Ηλεκτρονικός ήχος με το video wall να παίζει από πίσω πολύχρωμες εναλλαγές και visualizations. Αν τα προηγούμενα σετ ήταν απλά για ζέσταμα, εδώ είχαμε πιάσει τη σωστή “θερμοκρασία” και απλά ανεβαίναμε πιο πάνω.
Λίγο πριν πέσει το σκοτάδι και με την πλατεία ήδη ασφυκτικά γεμάτη ήρθε στη σκηνή ο Acraze σε ένα ιδιαίτερα φανταχτερό κοστούμι. Από το πρώτο λεπτό έπαιξε μαζί μας, δυναμιτίζοντας το κλίμα, κάνοντας την ατμόσφαιρα να βγάζει σπίθες. Οι μόνοι που δεν χόρευαν πλέον ήταν όσοι είχαν ένα πολύ γεμάτο ποτήρι στο χέρι τους.
“Let there be house” ήταν η εντολή που δόθηκε και σύσσωμο το κοινό έσπευσε να υπακούσει. Ο James Hype ήταν ο μαέστρος και κανείς δεν τόλμησε να φέρει αντίρρηση. Drop after drop, “πριόνι” στον ήχο και μακελειό απ’ άκρη σ’ άκρη. Το μόνο διάλειμμα που μας επέτρεψε ήταν όταν η μίξη του είχε πιο μελωδικό κομμάτι ή είχαμε τα χέρια μας να κυματίζουν στον αέρα.Το σετ έκλεισε και έμενε περίπου μισή ώρα μέχρι να εμφανιστεί ο βασικός πρωταγωνιστής της βραδιάς.
Για όσους έμειναν στις θέσεις τους (όχι ότι μπορούσες να πάς και μακριά σε αυτό το σημείο πλέον) ο Atsou ανέβηκε και προετοίμασε το έδαφος καθώς , όπως ήταν αναμενόμενο θα υπήρχε αλλαγή στο ύφος. Στην ώρα του, με ένα ελαφρώς αμήχανο χαμόγελο στο πρόσωπο, ήρθε και ο David Guetta.
Οποιαδήποτε περιγραφή είναι περιττή. Οποιοσδήποτε που άνοιξε ποτέ ραδιόφωνο, πήγε σε ένα πάρτι γενεθλίων, παρακολούθησε μια εκπομπή στην τηλεόραση έχει σίγουρα ακούσει τουλάχιστον κάποια από τις επιτυχίες του. Με αυτό στο νου μονάχα αρκεί για να φανταστεί κανείς τι συνέβη στη 1,5 ώρα που έπαιξε. Δραστήριος και εξαιρετικά επικοινωνιακός με το κοινό, μίξαρε τα κομμάτια σαν να μην είχε τη βεβαιότητα ότι όλοι από κάτω διασκεδάζουν. Εναλλαγές που ταξίδευαν από το πρόσφατο παρελθόν (Drugs from Amsterdam) σε πιο μακρινό (Don’t Stop Believing).
Οριακά συγκινήθηκε όταν τραγουδούσαμε ακόμα το Love Is Gone μετά από 20 σχεδόν χρόνια και δεν τόλμησε ούτε μια στιγμή να σταματήσει να δηλώνει ότι σίγουρα δεν θα αφήσει να περάσουν 10 χρόνια μέχρι να ξαναέρθει.
Cherry on the top : Ήταν ο μόνος που έπαιξε encore και στη συνέχεια μας άφησε να διαλυθούμε ησύχως με την καρδιά να τρέμει ακόμα από την ενέργεια που είχε δημιουργηθεί.
Απολογισμός 2ης μέρας: House and mayhem !
Συνολικά η πρώτη εντύπωση ήταν πολύ καλή και αυτό οφείλεται στην επιλογή των καλλιτεχνών αλλά και στην βελτίωση της οργάνωσης σαν festival. Το σύστημα με την φόρτιση των βραχιολιών με χρήματα για την κατανάλωσή τους στα κατά τόπους μπαρ κ εστιατόρια ήταν αρκετά πρωτοποριακό για ελληνικά δεδομένα.
Παρόλα αυτά δημιουργούσε αρκετή σύγχυση στο κόσμο που έφτανε στο μπαρ για να ενημερωθεί ότι έπρεπε να φορτίσει πρώτα το βραχιόλι του ή που φτάνοντας στο μπαρ δεν είχε επαρκές υπόλοιπο για τη πληρωμή. Αυτό συνέβαινε λόγω αδυναμίας ελέγχου υπολοίπου από τον ίδιο.
Επίσης, ειδικά για τη 2η μέρα, υπήρχαν αδιανόητες ουρές στα κιόσκια φόρτισης. Επιπλέον αυτού, έπρεπε να φτάσουν στον ταμία για να μάθουν ότι είχε τελειώσει η μπύρα στα μπαρ (περίπου στις 10 έγινε αυτό) και στη συνέχεια και αφού είχαν περιμένει για περισσότερο από 1 ώρα στην ουρά του μπαρ, έφταναν να μάθουν ότι και τα περισσότερα ποτά – με εξαίρεση το νερό- είχαν εξαντληθεί επίσης.
Τέλος, κάτι πρέπει να γίνει με το θέμα του πάρκινγκ, καθώς και πάλι υπήρχαν πολύ μεγάλες αναμονές για να μπουν στους χώρους στάθμευσης, συν ότι δεν υπήρχε διαθέσιμο POS και ηλεκτρονικά η πληρωμή μπορούσε να γίνει μόνο μέσω συστήματος IRIS.
Κατά τα άλλα είναι φανερό ότι το festival έχει διανύσει πολύ δρόμο από τις πρώτες διοργανώσεις και έχει φτάσει να προσφέρει επιπλέον υπηρεσίες που βελτιώνουν συνολικά την εμπειρία των επισκεπτών, ανεξάρτητα από τους καλεσμένους καλλιτέχνες.
Αναμένουμε τα επόμενα!
by Stella Manioloudaki